Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ! (video)

Ήταν 4 Ioυλίου του 2004, όταν ο ουρανός της Λισαβόνας βάφτηκε γαλανόλευκος…

Μια μέρα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες των Ελλήνων. Ο φωτεινός πίνακας έγραφε «Πορτογαλία – Ελλάδα 0-1». Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Ελλάδα!

Για να φτάσουμε στον θρίαμβο αυτό χρειάστηκαν 23 παλικάρια και ένας Γερμανός «στρατηγός». Αυτοί έστειλαν 10 εκατομμύρια κόσμου στα ουράνια, κάνοντας την χώρα να πανηγυρίζει όπως ποτέ άλλοτε, πετυχαίνοντας παράλληλα ένα αθλητικό θαύμα, καθώς το «γαλανόλευκο» συγκρότημα ξεκίνησε το τουρνουά ως το απόλυτο αουτσάιντερ, με κάποιους να περιμένουν ακόμα και τον… καταποντισμό! Ρωτήστε τους Γάλλους και τους Τσέχους. Ξέρουν καλύτερα…

Τα 90 λεπτά θριάμβου

Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.

Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής ήρωες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας απέναντι στα μεγαθήρια της Πορτογαλίας, Λουίς Φίγκο και Κριστιάνο Ρονάλντο που δεν μπόρεσαν να ξεχάσουν την ήττα στην πρεμιέρα από την Ελλάδα.

Πόσο απέχει όμως η εκδίκηση από την ταπείνωση; Μα, φυσικά 90 λεπτά. Οι Πορτογάλοι δεν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να νικήσουν τον τελικό, αλλά για να ταπεινώσουν μια ομάδα που η αξία των παικτών της έκανε όσο το δεξί… πόδι του Λουίς Φίγκο. Ας πρόσεχαν…

Το παιχνίδι ξεκίνησε όπως ακριβώς περιμέναμε όλοι, αλλά και όπως είχε σχεδιάσει ο Ότο Ρεχάγκελ. Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, ο οποίος έδειχνε κυριολεκτικά ανίκητος.

Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει την γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάολο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.

Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πιστεύαμε πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο». Ελλάδα και Κύπρος και απόδημοι συμπατριώτες μας σε κάθε γωνιά του κόσμου ήξεραν πως ο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του δεν θα μας απογοήτευαν.

Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό. Ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους έξι χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.

Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε γλυκά και ο Άγγελος Χαριστέας, με την δύναμη 10 εκατομμυρίων Ελλήνων, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει την σέντρα μέσα σε μια σιωπή που είχε την δύναμη ενός ολόκληρου λαού.

Τα 34 λεπτά για τον θρίαμβο θύμιζαν αιώνες. Τα 11 «λιοντάρια» έκλειναν κάθε χώρο μη αφήνοντας τους Πορτογάλους να πάρουν ανάσα. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε εντολή στους παίκτες μας να οπισθοχωρήσουν στα τελευταία 15 λεπτά, περνώντας παράλληλα τον Στέλιο Βενετίδη αντί του Στέλιου Γιαννακόπουλου για να κλείσουν καλύτερα οι πτέρυγες, όπου ο Φίγκο με τον Ρονάλντο εναλλάσσονταν διαρκώς δημιουργώντας ρήγματα.

Τελευταία δέκα λεπτά. Το ένα σουτ διαδέχεται το άλλο. Πότε ο Φίγκο, πότε ο Ρονάλντο προσπαθούν να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη. Φευ! Ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro 2004 διώχνει διαρκώς δίνοντάς μας κάθε ένα λεπτό το φιλί της ζωής.

Στο 86ο λεπτό ένα απρόσμενο γεγονός διακόπτει το παιχνίδι κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων, οι οποίοι επιτίθεντο κατά κύματα. Ο διάσημος Καταλανός εισβολέας, Jimmy Jump, θα μπει στο γήπεδο κατευθυνόμενος προς τον αρχηγό των Πορτογάλων, Λουίς Φίγκο, πετώντας του την σημαία της Μπαρτσελόνα, καθώς είχε μεταγραφεί λίγους μήνες πριν στην «μισητή» Ρεάλ.

Με την επανέναρξη, ο Φίγκο προσπάθησε (όντας έξω φρενών) να ισοφαρίσει, αλλά το αριστερό του σουτ μέσα από την περιοχή στις καθυστερήσεις, έγλειψε το δοκάρι περνώντας μόλις άουτ.

Τρία σφυρίγματα ακούστηκαν σαν το ομορφότερο τραγούδι σε όλη την υφήλιο, όπου υπήρχαν Έλληνες. Ο Μάρκους Μερκ έστειλε μια χώρα στους δρόμους να πανηγυρίσει το μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει δει ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης! Η Λισαβόνα ξεσπούσε σε δάκρυα!

Διαιτητής: Μάρκους Μερκ με βοηθούς τους Κρίστιαν Σράερ και ΧέντρικΣάλβερ

Οι συνθέσεις

Πορτογαλία: Ρικάρντο, Μιγκέλ (43’ Φερέιρα), Καρβάλιο, Αντράντε, Βαλέντε, Κοστίνια (60’ Ρουί Κόστα), Μανίς, Λουίς Φίγκο, Ντέκο, Κριστιάνο Ρονάλντο, Παουλέτα (74’ Νούνο Γκόμες)

Προπονητής: Λουίς Φελίπε Σκολάρι

Ελλάδα: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος (76’ Βενετίδης), Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας (81’ Παπαδόπουλος)

Προπονητής: Ότο Ρεχάγκελ

Η απονομή στους ήρωες

Με το σφύριγμα της λήξης η ελληνική αποστολή έγινε ένα κουβάρι από τα πανηγύρια. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Βασίλης Γκαγκάτσης έκλαιγε σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του «στρατηγού» Ότο. Η ελληνική σημαία ήταν στις πλάτες και των 23 παικτών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είχαν πετύχει. Σε μια γωνία ο σούπερ σταρ της Πορτογαλίας, Κριστιάνο Ρονάλντο ξεσπούσε σε λυγμούς , ενώ οι Ίβηρες είχαν μείνει αποσβολωμένοι με τις εξέδρες να αδειάζουν, μην μπορώντας να αντέξουν το «γαλανόλευκο» πάρτι, το οποίο είχε μόλις ξεκινήσει.

Η εξέδρα είχε στηθεί στην σέντρα του «Ντα Λουζ», με τον θρύλο του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, Εουσέμπιο, να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του βλέποντας τους παίκτες της Εθνικής του ομάδας να περνάνε και να αγγίζουν το βαρύτιμο τρόπαιο, αφού δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως για δεύτερη φορά εντός έδρας οι Έλληνες τους ταπείνωσαν.

Ένα – ένα τα παιδιά του Ρεχάγκελ περνούσαν να πάρουν τα μετάλλιά τους, από τον πρόεδρο της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον και τον Εουσέμπιο. Η ώρα είχε φτάσει. Ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, Θοδωρής Ζαγοράκης πλησίασε το τρόπαιο. Ο Εουσέμπιο με τα μάτια του βουρκωμένα παρέδωσε την κούπα στον αρχηγό. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης τύλιξε την γαλανόλευκη στο τρόπαιο και η Ελλάδα ήταν και τυπικά η βασίλισσα της Ευρώπης.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λουίς Φίγκο, ο Ζιντεντίν Ζιντάν, ο Τιερί Ανρί, ο Ραούλ, ο Μοριέντες, ο Νέντβεντ, ο Μπάρος και οι λοιποί αστέρες βλέπουν ακόμη την Εθνική Ελλάδας και έχουν εφιάλτες. Όση μπάλα και να ξέρουν δεν είχαν αυτό που είχαμε εμείς. Ελληνική ψυχή!

Η Ελλάδα… μια αγκαλιά!

Μετά την απονομή δέκα εκατομμύρια Έλληνες ξεχύθηκαν σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Η Ομόνοια ήταν το… hotspot, καθώς περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Έλληνες σε μια τεράστια αγκαλιά φώναζαν ρυθμικά τα ονόματα του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του, ενώ η… καζούρα στους σταρ που έπεσαν θύματα της ομάδας μας, δεν σταμάτησε να δίνει και να παίρνει.

Χωρίς χρωματισμένους οπαδούς, χωρίς διακρίσεις ομάδων, ο χορός είχε στηθεί. Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Γέροι, νέοι και παιδιά αγκαλιαζόντουσαν και δάκρυζαν από την χαρά τους. Το ραντεβού ωστόσο είχε ανανεωθεί για την επόμενη ημέρα. Όταν τα «γαλανόλευκα λιοντάρια» θα έφταναν στην πατρίδα με το βαρύτιμο τρόπαιο!

Η άφιξη των «πορθητών» της Λισαβόνας

Η Δευτέρα εκείνη δεν θύμιζε καμία τσαγκαροδευτέρα. Ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους περιμένοντας την αποστολή των θριαμβευτών. Στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», λίγο μετά τις 6:00 προσγειώνεται στην πατρίδα η αποστολή της Εθνικής. Δυο πυροσβεστικά οχήματα είχαν σχηματίσει μια υδάτινη αψίδα, για να περάσει το αεροπλάνο με τους παίκτες.

Στο πούλμαν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές χοροπηδάνε σαν μικρά παιδιά. Απέξω ο κόσμος παραληρεί, κλαίει, αποθεώνει. Η Αττική Οδός έχει μετατραπεί σε ένα «γαλανόλευκο» πάρτι. Μηχανάκια και αμάξια συνοδεύουν την αποστολή μέχρι το Καλλιμάρμαρο. Κάθε πέντε μέτρα το πούλμαν σταματάει, για να αποθεωθούν οι «γαλανόλευκοι» ήρωες. Η Βασιλίσσης Σοφίας έχει μετατραπεί σε μια λαοθάλασσα και η Αθήνα έχει ρίξει τα τείχη της για να υποδεχτεί τους 23 θρύλους με τον προπονητή τους.

Το Καλλιμάρμαρο περίπου στις 9:00 υποδέχεται την αποστολή. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης μπαίνει με το τρόπαιο στο στάδιο και η νύχτα γίνεται μέρα. Ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής εκφράζει τις ευχαριστίες του προς τους Πρωταθλητές Ευρώπης. Η Αθήνα για δεύτερη σερί μέρα δεν κοιμάται και η Ιστορία για το ελληνικό ποδόσφαιρο γράφεται με χρυσά γράμματα.

Φάνη Κατεργιαννάκη, Αντώνη Νικοπολίδη, Κώστα Χαλκιά, Στέλιο Βενετίδη, Γιάννη Γκούμα, Τραϊανέ Δέλλα, Μιχάλη Καψή, Νίκο Νταμπίζα, Γιούρκα Σεϊταρίδη, Τάκη Φύσσα, Γιώργο Γεωργιάδη, Στέλιο Γιαννακόπουλε, Θοδωρή Ζαγοράκη, Γιώργο Καραγκούνη, Κώστα Κατσουράνη, Παντελή Καφέ, Βασίλη Λάκη, Αγγελε Μπασινά, Βασίλη Τσιάρτα, Ζήση Βρύζα, Ντέμη Νικολαϊδη, Δημήτρη Παπαδόπουλε, Αγγελε Χαριστέα και Ότο Ρεχάγκελ…

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!

Σοκ και δέος στον ξένο Τύπο!

Η επόμενη ημέρα βρήκε τον διεθνή Τύπο να υποκλίνεται στον Ότο Ρεχάγκελ και στους παίκτες του. Τα πρωτοσέλιδα στην Πορτογαλία ανέφεραν το σοκ που υπέστησαν οι Ίβηρες με τον πιο γλαφυρό τρόπο με τον ΚριστιάνοΡονάλντο να είναι στα περισσότερα από αυτά.

Στην Γερμανία, την πατρίδα του Ότο Ρεχάγκελ οι υποκλίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. «Ο Ρεχακλής οδήγησε την Ελλάδα στην μεγαλύτερη έκπληξη του παγκόσμιου αθλητισμού», ανέφεραν οι συμπατριώτες του Χερ Ότο.

Το CNN είχε πρώτη είδηση την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού από την «άσημη» Ελλάδα μιλώντας και αυτό για μια έκπληξη που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ο αθλητισμός (δυο χρόνια αργότερα στην Ιαπωνία οι Αμερικανοί θα γνώριζαν ακόμη ένα ελληνικό… σοκ από την Εθνική ομάδα μπάσκετ).

Οι Γάλλοι δεν πίστευαν πως αποκλείστηκαν από την Εθνική, ωστόσο υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της Ελλάδας. Σε όλο τον κόσμο τα ειδησεογραφικά πρακτορεία από την Αυστραλία μέχρι… την Νότια Αφρική είχαν πρώτη είδηση την κατάκτηση του Euro.

onsports.gr