Θάνατος από εναγκαλισμό της αντανάκλασης του φεγγαριούΟ Κινέζος ποιητής Li Po θεωρείται ως ένας από τους δύο μεγαλύτερους ποιητές στην ιστορία της Κίνας.
Ήταν γνωστός για την αγάπη που είχε για το ποτό και πολλές φορές είχε ...εμπνευστεί μερικά από τα καλύτερά του ποιήματα όταν ήταν μεθυσμένος.
Μία νύχτα, ο Li Po έπεσε από τη βάρκα του και πνίγηκε στον ποταμό Yangtze, στην προσπάθειά του να αγκαλιάζει την αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό.
Ο Αυστριακός Hans Steininger ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος με τη μακρύτερη γενειάδα σε όλο τον κόσμο (σχεδόν 1,4 μέτρα μήκος), η οποία απετέλεσε και την αιτία θανάτου του.
Μία μέρα, το 1567, ξέσπασε φωτιά στην πόλη όπου διέμενε ο Steininger και από τη βιασύνη του, ξέχασε να μαζέψει προς τα πάνω τη γενειάδα του, με αποτέλεσμα να παραπατήσει κατά λάθος πάνω της, να χάσει την ισορροπία του, να σπάσει τον αυχένα του και να πεθάνει.
Ο Δανός ευγενής και αστρονόμος Tycho Brahe ήταν ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος. Είχε έναν νάνο κάτω από τραπέζι του δείπνου για να πειράζει τους ευγενείς, ενώ είχε υιοθετήσει ως κατοικίδιο ένα εξημερωμένο ελάφι.
Ο Tycho είχε χάσει μάλιστα σε μία μονομαχία με έναν άλλο ευγενή Δανό τη μύτη του και φορούσε μία αστεία μύτη από ασήμι και χρυσό, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Λέγεται ότι ο Tycho χρειάστηκε να κρατηθεί να μην πάει τουαλέτα κατά τη διάρκεια μίας εξαιρετικά μεγάλης σε διάρκεια συνεστίασης το 1601 (το να σηκωθεί κάποιος κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου θεωρείτο ανεπίτρεπτο και παρατραβηγμένο). Επειδή όμως δεν πήγε τουαλέτα να ουρήσει, έπαθε μόλυνση, η οποία στη συνέχεια του κόστισε τη ζωή.
Μετέπειτα αναλύσεις έδειξαν πως ο Tycho πέθανε εξαιτίας δηλητηρίασης από υδράργυρο αλλά αυτό δεν είναι εξίσου ενδιαφέρον όσο η πρώτη εκδοχή της ιστορίας.
Το 1687, καθώς διήυθηνε το υμνολόγιο Te Deum για τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον 14ο, ο Jean-Baptiste Lully ήταν τόσο προσηλωμένος στο να κρατήσει το ρυθμό χτυπώντας τη ράβδο στο πάτωμα (με αυτή τη μέθοδο διήυθηναν οι μαέστροι πριν την μπαγκέτα) που χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού του δυνατά αλλά αρνήθηκε να σταματήσει.
Το δάχτυλο σχημάτισε απόστημα, το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε σε γάγγραινα, αλλά ο Lully αρνήθηκε να ακρωτηριαστεί. Η γάγγραινα εξαπλώθηκε και σκότωσε τον πεισματάρη μουσικό.
Η ειρωνεία είναι πως ο ύμνος που διήυθηνε ήταν προς τιμής του Λουδοβίκου του 14ου, που μόλις είχε αναρρώσει από μία ασθένεια.
Ο βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας ήταν λάτρης του φαγητού και αυτό του στοίχισε τη ζωή.
Ο «Βασιλιάς που έτρωγε μέχρι σκασμού» πέθανε το 1771, σε ηλικία 61 ετών από σκάσιμο, καθώς είχε φάει ένα γιγάντιο γεύμα με αστακούς, χαβιάρι, σουκρούτ, λαχανόσουπα, καπνιστή ρέγγα, σαμπάνια και 14 μερίδες από το αγαπημένο του επιδόρπιο: σου γεμισμένα με μαρέγκα και γάλα.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ένας αμφιλεγόμενος πολιτικός του Οχάιο με το όνομα Clement Vallandigham έγινε ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ο οποίος σπάνια έχανε δίκη.
Το 1871, ο Vallandigham ανέλαβε την υπεράσπιση του Thomas McGehan, ο οποίος κατηγορείτο για τη δολοφονία του Tom Myers κατά τη διάρκεια ενός καυγά σε ένα μπαρ. Ο Vallandigham ισχυριζόταν ότι ο Myers αυτοτραυματίστηκε κατά λάθος την ώρα που προσπαθούσε να τραβήξει το όπλο του και ενώ βρισκόταν γονατιστός.
Για να πείσει τους ενόρκους, ο Vallandigham αποφάσισε να δείξει στην πράξη τη θεωρία του. Δυστυχώς, άρπαξε ένα γεμάτο όπλο και κατά λάθος αυτοπυροβολήθηκε.
Με το θάνατό του, ο Vallandigham κατάφερε να πείσει τους ενόρκους με τον πιο αληθοφανή τρόπο και ο πελάτης του αθωώθηκε.
Ο Allan Pinkerton (1819-1884) ήταν γνωστός για τη δημιουργία του πρακτορείου ντετέκτιβ Pinkerton, καθώς και για την ανάπτυξη διερευνητικών τεχνικών, όπως η παρακολούθηση των υπόπτων και η μυστική αποστολή.
Ο Pinkerton έπεσε πάνω σε ένα πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα να δαγκώσει τη γλώσσα του και να πεθάνει από μόλυνση.
Ο διάσημος παραγωγός ουίσκι από το Τεννεσί, Jack Daniel, αποφάσισε ένα πρωί του 1911 να πάει πολύ νωρίς για δουλειά. Ήθελε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιό του αλλά δεν θυμόταν τον συνδυασμό.
Οργισμένος, ο Daniel κλώτσησε το χρηματοκιβώτιο αλλά χτύπησε το δάκτυλό του, το οποίο μετά από λίγο μολύνθηκε και τον σκότωσε.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής; Μην πηγαίνετε νωρίς για δουλειά.
Ο Bobby Leach δεν φοβόταν να φλερτάρει με το θάνατο. Το 1911, έγινε ο δεύτερος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο που πέρασε τους καταρράκτες του Νιαγάρα μέσα σε ένα βαρέλι.
Ο κασκαντέρ είχε πραγματοποιήσει επιτυχώς και άλλα παράτολμα εγχειρήματα, επομένως ο θάνατός του θα φανεί λίγο ειρωνικός.
Μία μέρα και καθώς περπατούσε σε έναν δρόμο της Νέας Ζηλανδίας, ο Leach γλίστρησε σε μία πορτοκαλόφλουδα, με αποτέλεσμα να σπάσει άσχημα το πόδι του και να χρειαστεί να ακρωτηριαστεί. Ο Leach πέθανε από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν μετά.
Το 1911, ο Γάλλος ράφτης Fanz Reichelt αποφάσισε να δοκιμάσει μία εφεύρεσή του, έναν συνδυασμό παλτού και αλεξίπτωτου, πηδώντας από τον Πύργο του Άιφελ.
Βασικά, είχε πει στις αρχές ότι θα χρησιμοποιούσε μία κούκλα και τη δοκιμή αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε να δοκιμάσει την εφεύρεσή του ο ίδιος. Δεν αποτελεί λοιπόν, έκπληξη η βουτιά θανάτου που έκανε.
Σύμφωνα με έναν θρύλο, ο Ρώσος μυστικιστής Grigori Rasputin (1869-1916) δηλητηριάστηκε με τόση ποσότητα κυανίου που ήταν αρκετή για να σκοτώσει 10 ανθρώπους, αλλά δεν φάνηκε να τον επηρεάζει.
Οι δολοφόνοι του, λοιπόν, τον πυροβόλησαν στην πλάτη με ένα περίστροφο. Ο Rasputin έπεσε κάτω αλλά κατάφερε και πάλι να επιζήσει. Τον πυροβόλησαν, λοιπόν, άλλες τρεις φορές αλλά εκείνος εξακολουθούσε να παραμένει ζωντανός. Στη συνέχεια, τον χτύπησαν με μπαστούνι και για να σιγουρευτούν ότι αυτή τη φορά δεν θα ζήσει, τον έριξαν στον παγωμένο ποταμό Neva. Τελικά, την τελευταία φορά τα κατάφεραν και ο Rasputin πέθανε από πνιγμό.
Ο παίκτης των Cleveland Indians, Ray Chapman είναι ο μόνος άνθρωπος που σκοτώθηκε από βολή στο μπέιζμπολ.
Εκείνη την εποχή, όσοι παίχτες ρίχνανε βολές στο μπέιζμπολ λέρωναν τη μπάλα πριν να την ρίξουν ώστε να είναι δυσκολότερο για τον αντίπαλο να τη δει και να την χτυπήσει.
Στις 6 Αυγούστου 1920, σε ένα παιχνίδι ενάντια στους New York Yankees, ο Carl Mays, έριξε με τόση δύναμη τη μπάλα προς τον Chapman, που τον χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι.
«Η Μητέρα του Μοντέρνου Χορού» Isadora Duncan σκοτώθηκε το 1927 από το αγαπημένο της φουλάρι, που αποτελούσε και το σήμα κατατεθέν της.
Όπως έγραψαν οι New York Times στο αφιέρωμα που έκαναν εις μνήμη της χορεύτριας στις 15 Σεπτεμβρίου 1927, «το αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε, έτρεχε με τόση ταχύτητα που το μεταξωτό φουλάρι της άρχισε να ανεμίζει προς τη ρόδα του αυτοκινήτου , μέχρι που μπλέχτηκε και καθώς το φουλάρι ήταν τυλιγμένο γύρω από το λαιμό της Duncan, την τράβηξε με τόση δύναμη προς τα πλάγια του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα να πέσει με τεράστια ταχύτητα στον χωμάτινο δρόμο.
Το αυτοκίνητο την παρέσυρε αρκετά μέτρα μέχρι ο οδηγός να ακούσει τις φωνές και να σταματήσει. Η άμεση βοήθεια κλήθηκε αμέσως, αλλά όπως επιβεβαίωσαν οι γιατροί αργότερα, ο θάνατός της από τον στραγγαλισμό ήταν ακαριαίος.
Οι Homer και Langley Collyer ήταν παθολογικοί ρακοσυλλέκτες. Τα δύο αδέρφια φοβόντουσαν να πετάξουν το παραμικρό και μάζευαν μανιωδώς στο σπίτι τους εφημερίδες και διάφορα άλλα σκουπίδια. Είχαν τοποθετήσει ακόμα και διάφορες χαζές παγίδες στους διαδρόμους και τις πόρτες, για να προστατέψουν την «περιουσία» τους από τους εισβολείς.
Το 1947, έγινε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ότι υπήρξε ένας νεκρός άνθρωπος στο σπίτι των Collyer και μετά από τεράστια προσπάθεια για να μπουν μέσα στο σπίτι, οι αστυνομικοί βρήκαν νεκρός τον Homer Collyer και άφαντο τον Langley.
Δύο εβδομάδες μετά, και αφού μετακίνησαν σχεδόν 100 τόνους σκουπιδιών, οι εργάτες βρήκαν το πτώμα του Langley σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο που είχαν βρει τον αδερφό του, σε μερική αποσύνθεση και ποντικοφαγωμένο.
Προφανώς, ο Langley προσπάθησε, μπουσουλώντας μέσα από τούνελ εφημερίδων, να πάει φαγητό στον παράλυτο αδερφό του, όταν έπεσε σε μία από τις παγίδες που είχε φτιάξει ο ίδιος. Ο Homer πέθανε μερικές μέρες αργότερα από ασιτία.
Ο Jerome Irving Rodale ήταν υπέρμαχος της υγιεινής διατροφής. Ήταν από τους πρώτους υπερασπιστές της οργανικής καλλιέργειας και της αειφόρου γεωργίας, ενώ υπήρξε εκδότης του περιοδικού Organic Farming and Gardening.
Ο Rodale, αν και καυχιόταν ότι θα ζήσει 100 χρόνια, εκτός και αν τον πατήσει κανένας αφηνιασμένος ταξιτζής, πέθανε από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο talk show του Dick Cavett, το 1971. Δίνοντας την εντύπωση ότι τον πήρε ο ύπνος, ο Cavett του είπε αστειευόμενος: «Μήπως σε κάνουμε να πεθαίνεις από πλήξη κύριε Rodale;» Στη συνέχεια, όμως, ανακάλυψε ότι ο 72χρονος καλεσμένος του είχε όντως πεθάνει. Το show δεν ξαναβγήκε ποτέ στον αέρα.
Η Christine Chubbuck ήταν η πρώτη και μοναδική ρεπόρτερ ειδήσεων που αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης.
Στις 15 Ιουλίου 1974, 8 λεπτά μετά την έναρξη της ζωντανής μετάδοσης, η καταθλιπτική ρεπόρτερ είπε «Το κανάλι που σας μεταδίδει πάντα πρώτο όλα τα αιματηρά και βίαια επεισόδια, σας παρουσιάζει για ακόμα μία φορά μία αποκλειστικότητα: μία απόπειρα αυτοκτονίας.» Τότε ήταν που η Chubbuck έβγαλε ένα περίστροφο από την τσάντα της και αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα θανάτων σε τουαλέτα, αλλά αυτό του Βασιλιά του Rock ‘n Roll, Elvis Presley (1935-1977) είναι το πιο γνωστό.
Ο Elvis βρέθηκε νεκρός στο πάτωμα του μπάνιου του, στη Graceland, και αφού μόλις είχε κάνει εμετό, καθήμενος στη λεκάνη και κανονίζοντας τις δουλειές του.
Οι γιατροί απέδωσαν το θάνατό του σε καρδιακή ανακοπή λόγω του υπερβολικού του βάρους και των μη συνταγογραφημένων φαρμάκων που είχε πάρει.
Ο Robert Williams ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που πέθανε από ρομπότ. Στις 25 Ιανουαρίου 1979, ο Williams ανέβηκε σε ένα ράφι αποθήκευσης στο εργοστάσιο διανομής της Ford για να πάρει ένα ανταλλακτικό, επειδή το ρομπότ που έκανε αυτή τη δουλειά είχε χαλάσει.
Ξαφνικά, το ρομπότ επαναλειτούργησε και χτύπησε με δύναμη το χέρι του στο κεφάλι του Williams, με αποτέλεσμα ο Williams να πεθάνει ακαριαία.
Ο δεύτερος θάνατος από ρομπότ συνέβη το 1981, μόλις δύο χρόνια μετά το πρώτο συμβάν. Ο Kenji Urada, ένας 37χρονος Ιάπωνας, που εργαζόταν ως μηχανικός συντήρησης, προσπαθούσε να επισκευάσει ένα χαλασμένο ρομπότ στο εργοστάσιο της Kawasaki. Το μηχανικό χέρι του ρομπότ, όμως, τον έσπρωξε κατά λάθος πάνω σε μία μηχανή τροχίσματος.
Ο ηθοποιός Vic Morrow πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Η Ζώνη του Λυκόφωτος», όταν ένα ελικόπτερο έχασε τον έλεγχο εξαιτίας των ειδικών εκρηκτικών εφέ, συνετρίβη και αποκεφάλισε τον ηθοποιό με τους έλικές του.
Δύο ακόμα παιδιά, που έπαιζαν στην ταινία, σκοτώθηκαν στο ίδιο συμβάν, με αποτέλεσμα να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στον αμερικανικό νόμο για την παιδική εργασία και να οριστούν νέα μέτρα ασφαλείας για τα γυρίσματα ταινιών.
Το 1982, ο 27χρονος David Grundman και ένας συγκάτοικός του, αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν «κακτοκρουνό», πυροβολώντας το φυτό με ένα κυνηγετικό όπλο.
Ο πρώτος κάκτος, ένας μικρός, διαλύθηκε αμέσως και έτσι ο Grundman αποφάσισε να δοκιμάσει με έναν μεγαλύτερο κάκτο. Πυροβόλησε, λοιπόν, έναν κάκτο Saguaro, ύψους 8 μέτρων, ο οποίος πιθανολογείται ότι ήταν τουλάχιστον 100 χρονών. Ο Grundman ανατίναξε ένα μεγάλο κομμάτι του κάκτου, το οποίο όμως έπεσε πάνω του με δύναμη και τον σκότωσε.
Ο Αμερικανός σεναριογράφος Tennessee Williams πέθανε το 1983, όταν κατάπιε ένα καπάκι μπουκαλιού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε. Ναι καλά καταλάβατε... έπινε.
Το 1985, για να γιορτάσουν την πρώτη τους σεζόν στην ιστορία χωρίς πνιγμούς, οι ναυαγοσώστες της Νέας Ορλεάνης αποφάσισαν να κάνουν ένα πάρτι στο χώρο ψυχαγωγίας του αρχηγείου τους.
Όταν το πάρτι τελείωσε, ένας 31χρονος προσκεκλημένος, με το όνομα Jerome Moody, βρέθηκε νεκρός στον πάτο της πισίνας.
Αν έχει έρθει τελικά η ώρα σου... Υπήρχαν 4 ναυαγοσώστες εν υπηρεσία την ώρα του πάρτι και πάνω από τους μισούς, που βρίσκονταν στο πάρτι των 200 ατόμων, ήταν οι ίδιοι ναυαγοσώστες.
Ο Dick Shawn (1924-1987) ήταν ένας κωμικός που έπαθε καρδιακή ανακοπή και πέθανε την ώρα που έλεγε ένα ανέκδοτο, το οποίο όπως αποδείχτηκε ταίριαζε γάντι στην περίσταση.
Το ανέκδοτο αφορούσε τους πολιτικούς και τελείωνε με την φράση ότι το κλισέ της κάθε πολιτικής καμπάνιας ήταν « Δεν θα με ρίξει κάτω η δουλειά!» Αμέσως, ο Shawn έπεσε στο πάτωμα, με τη μούρη προς τα κάτω.
Στην αρχή, το ακροατήριο νόμισε πως ήταν μέρος του σόου, μέχρι που ανέβηκε ένας υπάλληλος του θεάτρου στη σκηνή για να μετρήσει το σφυγμό του Shawn και άρχισε αμέσως να του κάνει τεχνητή αναπνοή.
Όταν έφτασε το ασθενοφόρο και οι υπεύθυνοι του θεάτρου ζήτησαν από τους θεατές να φύγουν, ο Shawn ήταν νεκρός.
Ο Βρετανός επαγγελματίας παλαιστής Mal “King Kong” Kirk άφησε την τελευταία του πνοή κάτω από την τεράστια κοιλιά του Shirley “Big Daddy” Crabtree.
Τον Οκτώβριο του 1987, λίγα λεπτά πριν λήξει ο αγώνας, ο Crabtree έκανε την χαρακτηριστική του κίνηση στον Kirk, το «πέταγμα της κοιλιάς» (ουσιαστικά χοροπηδούσε πάνω κάτω , χτυπώντας την κοιλιά του στον αντίπαλο), με αποτέλεσμα ο Kirk να πάθει καρδιακή προσβολή και να πεθάνει.
Ο Crabtree αθωώθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Kirk αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιακά προβλήματα πριν από τον αγώνα. Παρόλα αυτά, ο Crabtree θεώρησε υπεύθυνο τον εαυτό του για τον θάνατο του Kirk και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Πριν από τον αγώνα, ο Kirk είχε πει στους φίλους του: «Ήρθε η ώρα μου να φύγω, και ελπίζω να φύγω μέσα στο ρινγκ.»
Το 1991, οι καλλιτέχνες Christo και Jeanne-Claude έφτιαξαν ένα έργο τέχνης από χιλιάδες γιγάντιες κίτρινες και μπλε ομπρέλες, τις οποίες τοποθέτησαν στην Καλιφόρνια και την Ιαπωνία.
Οι γιγάντιες ομπρέλες, οι οποίες είχαν ύψος 6 μέτρα, διάμετρο 8.7 μέτρα και βάρος γύρω στα 228 κιλά η κάθε μία, συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον πολλών τουριστών.
Δύο μήνες μετά που τοποθετήθηκαν οι ομπρέλες και άνοιξε η έκθεση, η Lori Rae Keevil-Mathews, μία 33χρονη γυναίκα, ταξίδεψε μέχρι την Καλιφόρνια για να θαυμάσει από κοντά τις ομπρέλες. Ένας ξαφνικός δυνατός άνεμος ξερίζωσε μία από τις ομπρέλες και την έστειλε απευθείας πάνω της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να χτυπήσει με δύναμη πάνω σε έναν βράχο και να σκοτωθεί.
Ο Christo ζήτησε αμέσως να βγουν όλες οι ομπρέλες. Πριν προλάβουν, όμως, να τις βγάλουν όλες, οι ομπρέλες στοίχησαν τη ζωή ενός ακόμα ανθρώπου, αυτή τη φορά στην Ιαπωνία. Ένας χειριστής γερανού, ο Masaaki Nakamura, πέθανε από ηλεκτροπληξία όταν ο γερανός του, κατά τη διάρκεια της μετακίνησης των ομπρελών, ακούμπησε πάνω σε ένα καλώδιο υψηλής τάσης, 65.000 volt.
Το 1991, μία 57χρονη Ταϊλανδή, η Yooket Paen, περπατούσε στη φάρμα της όταν κατά λάθος γλίστρησε από μία καβαλίνα, προσπάθησε να πιαστεί από ένα γυμνό ηλεκτρικό καλώδιο και πέθανε από ηλεκτροπληξία.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία της, η 52χρονη αδερφή της Paen, θέλησε να δείξει στους γείτονες πως συνέβη το ατύχημα, αλλά γλίστρησε και η ίδια και πιάστηκε και αυτή από το γυμνό καλώδιο και πέθανε και αυτή από ηλεκτροπληξία.
Το 1991, η 67χρονη Betty Stobbs από το Ντάραμ της Αγγλίας πήρε ένα δεμάτι σανό για να ταΐσει τα πρόβατά της, το οποίο τοποθέτησε στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας της.
Προφανώς τα πρόβατα πεινούσαν πάρα πολύ. Περίπου 40 από αυτά, έτρεξαν κατά πάνω στο σανό, με αποτέλεσμα να ρίξουν τη Stobbs από ένα λόφο σε μία χαράδρα βάθους 30 μέτρων. Η Stobbs κατάφερε να επιζήσει από την πτώση, αλλά χτυπήθηκε θανάσιμα από τη μηχανή της, την οποία έριξαν και αυτή τα πρόβατα στη χαράδρα, λίγο μετά την Stobbs, με αποτέλεσμα να την καταπλακώσει.
Το απόγευμα της 28ης Αυγούστου 2003, ο διανομέας πιτσαρίας, Brian Wells, προσπάθησε να κλέψει μία τράπεζα με ένα αυτοσχέδιο όπλο, το οποίο έμοιαζε με καλάμι.
Όταν συνελήφθη από την αστυνομία, ο Wells αποκάλυψε ότι αναγκάστηκε από κάποια άτομα, που είχε παραδώσει λίγο νωρίτερα μία πίτσα, να ληστέψει την τράπεζα και του είχαν τοποθετήσει μία εκρηκτική μηχανή στο λαιμό.
Η περιλαίμια βόμβα εξερράγη προτού οι πυροτεχνουργοί προλάβουν να την απενεργοποιήσουν (για την ακρίβεια, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η αστυνομία δεν πήρε στα σοβαρά την ιστορία του και καθυστέρησε να καλέσει τους πυροτεχνουργούς). Μέχρι σήμερα, παραμένει άγνωστο εάν ο Wells ήταν τελικά θύμα, συνεργός ή ο μοναδικός δράστης της ληστείας και του επακόλουθου θανάτου του.
Το 2006, ο Αυστραλός περιπετειώδης φυσιολάτρης, Steve «ο κροκοδειλάκιας» Irwin, γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό για τη σειρά εκπομπών με τον τίτλο «Κυνηγός Κροκοδείλων», αλλά και για τα ντοκιμαντέρ που πρόβαλε στο «Animal Planet», πέθανε κατά τη διάρκεια κατάδυσης για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Τα πιο φονικά πλάσματα του Ωκεανού» (“Ocean's Deadliest”), όταν ένα σαλάχι τον χτύπησε με το κεντρί της ουράς του στην καρδιά.
Η οικογένεια της Mariesa Weber την ανακήρυξε αγνοούμενη, σχεδόν δύο εβδομάδες πριν να την βρουν στην κρεβατοκάμαρά της, σφηνωμένη πίσω από μία βιβλιοθήκη.
«Κοιμάμαι στο σπίτι της 11 μέρες τώρα, προσπαθώντας να την βρω,» είπε η μητέρα της, ConnieWeber στην εφημερίδα St. Petersburg Times. «Και ήταν όλο αυτό τον καιρό στην κρεβατοκάμαρα.»
Τόσο η Weber όσο και η αδερφή της, είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να βάλουν την πρίζα της τηλεόρασης ανεβασμένες πάνω σε ένα γραφείο, δίπλα από τη βιβλιοθήκη και τεντώνοντας το σώμα τους προς τα πάνω, ώστε να φτάσουν την πρίζα. Η οικογένειά της πιστεύει ότι η Weber, η οποία είχε ύψος μόλις 1.60 μέτρα και βάρος σχεδόν 45 κιλά, μάλλον έπεσε στο κενό με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να χτυπήσει θανάσιμα.
rip-people.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΕΝ ΒΡΊΖΟΥΜΕ Ή ΠΡΟΣΒΆΛΟΥΜΕ,ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΑΜΕΣΩΣ