Το σύνδρομο 'Κρεμάστρα'

Δεν το έχεις ακουστά ; λογικό, αφού μόλις το επινόησα ως όρο...

Βάζεις όμως στοίχημα πως  το γνωρίζεις ;

Το εν λόγω σύνδρομο δεν είναι παρά μία μορφή σχέσης που συνηθίζεται σε ερωτικές αλλά και φιλικές σχέσεις...

Στις πρώτες δεν είναι τόσο έντονο διότι ούτως ή άλλως η σχέση με το άλλο φύλο έχει εξ’ορισμού ημερομηνία λήξεως. Κι αν δεν έχει, οδηγεί αλλού. Συνεπώς, απλά ρίχνεις το φταίξιμο σε παράγοντες όπως τον Ερμή που τόλμησε και είναι ανάδρομος, στην κολλητή της που σου κουνήθηκε και αναγκάστηκες να την πηδήξεις, ή σε μία γενικότερη ασυμφωνία χαρακτήρων. Οι παράγοντες αυτοί απαντούν τα «γιατί» που χρειάζονται ώστε να βρεθούν οι όποιοι λόγοι έφταιξαν Και κάπως έτσι, καλύπτεται το θέμα.

Στις δεύτερες όμως, παρατηρείτε πολύ πιό έντονα

Συνηθίζει, όμως, ο άνθρωπος, στην προσπάθεια να δεί το αύριο, να χάνει το σήμερα.

Δίνω βάση εδώ, διότι οι φιλικές σχέσεις είναι πιο  ουσιαστικές απ’ότι τις θεωρούμε.

Το σύνδρομο της κρεμάστρας, παρατηρείται σε άτομα που ζούν ελεύθερα… Ελεύθερα ως προσωπικότητες, ως μυαλά ως άνθρωποι. Φοιτητές, φαντάροι και εργένηδες (είτε άνδρες είτε γυναίκες), άνθρωποι δηλαδή που έχουν αποβάλει δεσμά σταθεράς, συγκατοίκηση με γονείς, με σύζυγο, έλεγχος round the clock κτλ κτλ.

Είναι ό,τι λέει το όνομα του. 

Μία σχέση βασισμένη τα μέγιστα στο άλλο άτομο, στον υπέρτατο βαθμό. Παρατηρείται εθελούσια κοινοκτημοσύνη, συγχρονισμένη διαδικασία τροφής και πέψης, και ταυτόσημη διαδικασία flirt.. Κοινώς ; όλη μέρα, όλη νύχτα (όπως λέει και το άσμα) μαζί… απ’τον πρωινό καφέ, το από κοινού μεσημεριανό καθώς και το βραδινό ποτό… Σε ακραίες περιπτώσεις, «πέσιμο» σε γκόμενες τις ίδιας παρέας (για άνδρες) και ύπνος αγκαλίτσα (για τα κορίτσια).

Μέσα σε αυτήν δοκιμάζεις και κάνεις πράγματα που μόνος δεν θα είχες το θάρρος. Μέσα από αυτήν αντέχεις περισσότερα, γίνεσαι πιο δυνατός, διοχετεύοντας ό,τι σε επηρεάζει και στο άλλο άτομο.

Το σύνδρομο της κρεμάστρας δεν είναι κακό.. όχι τόσο κακό όσο ακούγεται.. 

Για την ακρίβεια είναι υπέροχο!

Βοηθάει άτομα να κρύβουν την μερικώς αγοραφοβία τους, και να ξεπερνούν θέματα τα οποία θα τους προβλημάτιζαν ίσως και «έριχναν» ψυχολογικά. Είναι μία σχέση αληθινή, ουσιαστική και εγκάρδια.

Παραείναι θα έλεγα…

Παρατηρείται έντονα σε περιπτώσεις νέων ανθρώπων που έφυγαν σε άλλη πόλη (λιγότερο) ή και άλλη χώρα (κυρίως) για σπουδές. Συνηθισμένοι στην οικογενιακή εστία (πές τα ρε Στόκα με την ‘γαμημένη…’) την οποία βέβαια έχουν βαρεθεί και τους νευριάζει, αλλά την έχουν ανάγκη κι ας μην το καταλαβαίνουν, βρίσκουν κάποιον άλλο με τον οποίο περνούν μαζί την καθημερινότητα.

Κάπως έτσι, την παλεύουν βραχυπρόθεσμα, και νιώθουν άνετα ίσως και ευτυχείς.

Δεν είναι και τόσο κακό το σύνδρομο Κρεμάστρα… έχει όμως ένα αρνητικό, το οποίο και το βαφτίζει έτσι.. ποιο είναι αυτό ;

Όταν αλλάζει το περιβάλλον – ή για την μειοψηφία μας, ο άνθρωπος- το παλτό Ξε-κρεμιέται, και…πέφτει κάτω.  

Το μέτρο, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν…

http://ntaksi.blogspot.com/