ΤΑΙΝΙΕΣ

Friends With Benefits (όχι μόνο φίλοι)                       



Σκηνοθεσία: ΓΟΥΙΛ ΓΚΛΑΚ
Σενάριο: ΚΙΘ ΜΕΡΙΜΑΝ, ΝΤΕΙΒΙΝΤ Α.ΝΙΟΥΜΑΝ
Ηθοποιοί: ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΚΛΑΡΚΣΟΝ , ΓΟΥΝΤΙ ΧΑΡΕΛΣΟΝ , ΤΖΙΝΑ ΕΛΦΜΑΝ , ΤΖΑΣΤΙΝ ΤΙΜΠΕΡΛΕΙΚ , ΜΠΡΑΙΑΝ ΓΚΡΙΝΜΠΕΡΓΚ , ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΕΝΚΙΝΣ , ΜΙΛΑ ΚΟΥΝΙΣ , ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ , ΑΝΤΙ ΣΑΜΠΕΡΓΚ
Διάρκεια: 104 λεπτά
Πρεμιέρα: Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου 2011
Χρονολογία παραγωγής: 2011
Είδος ταινίας: ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΟΜΕΝΤΙ
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Καταλληλότητα ταινίας: ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΝΩ 13

Περίληψη
Η Τζέιμι είναι μια σέξι και επιτυχημένη "κυνηγός" στελεχών για επιχειρήσεις από τη Νέα Υόρκη. Ο Ντίλαν ένας περιζήτητος και εξίσου γοητευτικός art director από το Λος Άντζελες. Φρεσκοχωρισμένοι και απογοητευμένοι από αποτυχημένες σχέσεις του παρελθόντος, οι δυο τους αποφασίζουν να δοκιμάσουν για πρώτη φορά να γίνουν από απλοί φίλοι και συνεργάτες… "φίλοι με προνόμια". Καθώς μέρα με τη μέρα έρχονται όλο και πιο κοντά, ο ενθουσιασμός του σκέτου, αχαλίνωτου σεξ, χωρίς τις δεσμεύσεις μιας κανονικής full-time σχέσης, αρχίζει να ξεθυμαίνει. Και, χωρίς να το καταλάβουν, οι δυο τους βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με συναισθήματα που τόσον καιρό πάσχιζαν να αποφύγουν. Υπάρχει, τελικά, η "κατάλληλη" στιγμή να γνωρίσεις τον έρωτα; Και μπορεί, άραγε, να επιζήσει μια φιλία, όταν μπει στη μέση το σεξ;

EXTRA!
Η Screen Gems παρουσιάζει μια γουστόζικη, κεφάτη, full ανατρεπτική ρομαντική κομεντί για τις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις, με την υπογραφή του Γουίλ Γκλακ, ο οποίος πέρυσι ανέδειξε σε πολλά υποσχόμενη πρωταγωνίστρια την Έμα Στόουν, μέσω της απολαυστικής κωμωδίας παρεξηγήσεων «Εύκολη… Κατά Λάθος». Αυτή τη φορά, ο ταλαντούχος Νεϋορκέζος σκηνοθέτης επιλέγει να κάνει ζευγάρι στη μεγάλη οθόνη τη Μίλα Κούνις, την ακαταμάχητα σέξι αντίζηλο της Νάταλι Πόρτμαν στον πολυσυζητημένο «Μαύρο Κύκνο», με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, ο οποίος, πέρα από δημοφιλής pop star, είναι και ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός, όπως απέδειξε πρόσφατα με την ερμηνεία του στο «The Social Network». Και εκείνοι τον δικαιώνουν απόλυτα, επιδεικνύοντας μια εκρηκτική χημεία ανάμεσά τους, η οποία παραπέμπει σε εποχές παλιού καλού Χόλιγουντ. Το κεντρικό δίδυμο πλαισιώνει ένα απίθανο συμπρωταγωνιστικό καστ, που περιλαμβάνει την Πατρίτσια Κλάρκσον, τον Ρίτσαρντ Τζένκινς, την Τζίνα Έλφμαν, τον Μπράιαν Γκρίνμπεργκ, αλλά και τον Γούντι Χάρελσον στο ρόλο-έκπληξη του επιδειξιομανή Τόνι.
Μόνο το σεξ δε φτάνει και το «Friends With Benefits» έχει τα κότσια να το αποδεικνύει… στην πράξη!

Trivia /Fun facts
Για τη Μίλα Κούνις τα μεταμεσονύκτια γυρίσματα στο αχανές Grand Central Terminal της Νέας Υόρκης, όταν οι πόρτες του σταθμού έκλειναν για το κοινό, ήταν μια πραγματικά εξωπραγματική εμπειρία.
Σύμφωνα με τον Γκλακ, παρά το γεγονός πως η πλειοψηφία των μελών του κινηματογραφικού συνεργείου είχε εμπειρία από ταινίες δράσης, τα γυρίσματα για το «Friends With Benefits» τους φάνηκαν… 10 φορές πιο ζόρικα!
Η Κούνις ισχυρίζεται πως η συγκεκριμένη ταινία της άφησε περισσότερες… πληγές από όλες τις υπόλοιπες ταινίες της καριέρας της μαζί!
Η ταινία που παρακολουθούν κατ’ εξακολούθηση στην τηλεόραση η Τζέιμι και ο Ντίλαν αποτελεί ένα mash-up των κλισέ που συνήθως συναντάμε στις σύγχρονες ρομαντικές κομεντί!
Ο Τίμπερλεϊκ έχει εμφανιστεί μαζί με την Κλάρκσον και τον Άντι Σάμπεργκ στο σατιρικό videoclip «Motherlover», που προβλήθηκε στα πλαίσια του Saturday Night Live, ενώ η Κλάρκσον υποδύθηκε, επίσης, τη μητέρα της Έμα Στόουν στην προηγούμενη ταινία του Γκλακ, με τίτλο «Εύκολη… Κατά Λάθος».
Σε σχετικό video που περιλαμβάνεται στο επίσημο site της ταινίας, ο Τίμπερλεϊκ και η Κούνις επιχειρούν να μας πείσουν για την… ανάγκη της ύπαρξης της επιλογής «friends with benefits» στο πινακάκι του relationship status των χρηστών του Facebook!



Επίσημο Site:
http://www.fwb-movie.com/



DUE DATE(ΜΗΝ ΣΠΡΩΧΝΕΙΣ,ΕΡΧΟΜΑΙ)           



Σκηνοθεσία:

ΤΟΝΤ ΦΙΛΙΠΣ


Σενάριο:

ΑΛΑΝ Ρ. ΚΟΕΝ, ΑΛΑΝ ΦΡΙΝΤΛΑΝΤ, ΤΟΝΤ ΦΙΛΙΠΣ


Ηθοποιοί:

ΤΖΕΙΜΙ ΦΟΞ , ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΑΟΥΝΙ ΤΖΟΥΝΙΟΡ , ΜΙΣΕΛ ΜΟΝΑΓΚΑΝ , ΖΑΧ ΓΑΛΙΦΙΑΝΑΚΗΣ , ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΧΕΝΤΡΙ


Διάρκεια:

95 λεπτά


Πρεμιέρα:

Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου 2010


Χρονολογία παραγωγής:

2010


Είδος ταινίας:

KΩΜΩΔΙΑ




Υπόθεση:
Ο Ντάουνι ενσαρκώνει τον Πίτερ Χάιμαν, έναν άντρα που πρόκειται να γίνει πατέρας για πρώτη φορά σε λίγες ημέρες. Προσπαθώντας να προλάβει την πτήση της επιστροφής από Ατλάντα για Λος Άντζελες, ώστε να είναι στο πλευρό της γυναίκας του την ώρα του τοκετού, οι καλές προθέσεις του θα εξανεμιστούν λόγω του επίδοξου ηθοποιού και καπετάν-φουρτούνα Ίθαν Τρέμπλεί (Γαλιφιανάκης). Η τυχαία συνάντησή τους θα έχει ως αποτέλεσμα να τους πετάξουν έξω από το αεροπλάνο και να μπουν στη μαύρη λίστα των επιβατών που απαγορεύεται να πετάξουν… τη στιγμή που οι αποσκευές, το πορτοφόλι και η ταυτότητα του Πίτερ πετούν κανονικά για Λος Άντζελες. Μη έχοντας άλλη επιλογή, ο Πίτερ θα αναγκαστεί να ταξιδέψει οδικώς με τον Ίθαν και τον σκύλο του. Το ταξίδι τους θα αποδειχθεί μια τεράστια περιπέτεια, κατά την οποία θα διασχίσουν όλη τη χώρα, θα καταστρέψουν πολλά αυτοκίνητα, αμέτρητες φιλίες και κυρίως τα νεύρα του Πίτερ.




Tips:
Στην ταινία “Μη Σπρώχνεις, ‘Ερχομαι” του Τοντ Φίλιπς, πρωταγωνιστούν ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και ο Ζακ Γαλιφιανάκης ως δύο μάλλον αταίριαστοι σύντροφοι σε ένα εξωφρενικό ταξίδι που θα λειτουργήσει καταλυτικά στη ζωή τους.
«Η ιδέα είναι πολύ απλή – δύο εντελώς αταίριαστοι τύποι αναγκάζονται να ταξιδέψουν μαζί οδικώς,» λέει χαρακτηριστικά ο Τοντ Φίλιπς, σκηνοθέτης και ένας από τους σεναριογράφους της ταινίας. «Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ υποδύεται τον Πίτερ Χάιμαν, έναν αρχιτέκτονα που επιστρέφει στο Λος Άντζελες μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Ατλάντα. Το πρόγραμμά του είναι πάρα πολύ σφιχτό γιατί η γυναίκα του περιμένει το πρώτο τους παιδί και έχει μπει στις μέρες της. Όλα πηγαίνουν μια χαρά μέχρι που στο αεροδρόμιο συναντιέται τυχαία με έναν επίδοξο ηθοποιό, τον Ίθαν Τρέμπλεϊ, ο οποίος με κάποιο τρόπο θα καταφέρει να πετάξουν και τους δύο έξω από το αεροπλάνο, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με ένα εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον.»
Και κάπως έτσι τα πράματα παύουν να είναι απλά και ξεκάθαρα.
Χωρίς χρήματα, πιστωτικές κάρτες, ταυτότητα και χρόνο, ο Πίτερ βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ταξιδέψει οδικώς με έναν άνθρωπο που θα προτιμούσε να πνίξει – τον Ίθαν. Ο άνθρωπος που σύμφωνα με τον Πίτερ ευθύνεται για όλα τα δεινά του, κάθεται στο τιμόνι ενός νοικιασμένου αυτοκινήτου και του προσφέρει τη θέση του συνοδηγού.
Παρόλο που προφανώς, δεν είναι το καλύτερό του, ο Πίτερ δεν έχει και πολλά περιθώρια.
Ο Ίθαν αρχικά χαίρεται που θα έχει παρέα, αλλά πολύ σύντομα θα ανακαλύψει ότι ο «κουμπωμένος» συνταξιδιώτης του δεν έχει διάθεση να παίξει ούτε τις 20 Ερωτήσεις, ούτε να απολαύσει την κατάσταση. Στο μεταξύ, ο Πίτερ συνειδητοποιεί ότι έχει «συμμαχήσει» με έναν άνθρωπο που είναι ικανός να του καταστρέψει τη ζωή με πολύ περισσότερους τρόπους απ’ όσους θα μπορούσε να φανταστεί.

Δείτε το trailer:










Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 1
Ο Χάρι Πότερ και Οι Κλήροι του Θανάτου, Μέρος 1ο - 2010


Η δύναμη του Voldermort μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Πλέον ελέγχει το Υπουργείο Μαγείας και το Hogwarts. Οι γνωστοί πρωταγωνιστές Harry (Daniel Radcliffe), Ron (Rupert Grint) και Hermione (Emma Watson) αποφασίζουν να ολοκληρώσουν το έργο του Dumbledore και να βρουν το μυστικό της αθανασίας των Πεμπτουσιωτών προκειμένου να νικήσουν το Σκοτεινό Αρχοντα. Οι ελπίδες τους, ωστόσο, διαρκώς μειώνονται, αφού δεν έχουν πια την πολύτιμη βοήθεια των καθηγητών τους, γι' αυτό και θα πρέπει να στηριχθούν ο ένας στον άλλο. Ο Harry, ως ο εκλεκτός, θα γίνει το θήραμα για τους Θανατοφάγους, οι οποίοι τον κυνηγούν για να τον οδηγήσουν ενώπιον του Voldermort. Όσο αναζητά στοιχεία, ανακαλύπτει μια παλιά και σχεδόν ξεχασμένη ιστορία - τον θρύλο των Κλήρων του Θανάτου, ο οποίος αν αποδειχθεί ότι αληθεύει, μπορεί να χαρίσει στο Voldermort την υπέρτατη δύναμη που αναζητά. Αντρας πλέον, o Harry βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην αποστολή για την οποία προετοιμάζεται από την πρώτη ημέρα που βρέθηκε στο Hogwarts: την τελική μάχη με το Σκοτεινό Αρχοντα.
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα franchises της προηγούμενης δεκαετίας φτάνει αισίως στο τελευταίο του κεφάλαιο, το οποίο η παραγωγός εταιρεία σε συνεργασία με τη δημιουργική ομάδα αποφάσισαν να χωρίσουν σε δύο μέρη, με το πρώτο να κάνει την έξοδό του στις αίθουσες σήμερα και το δεύτερο τον προσεχή Ιούλιο.
Στο νέο αυτό κεφάλαιο ο Harry, ο Ron και η Hermione βρίσκονται πλέον στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Έχει έρθει ο καιρός να αφήσουν τον μαγικό κόσμο του Hogwarts και να περάσουν στον εχθρικό και γεμάτο ευθύνες πραγματικό κόσμο. Τα σκοτεινά χρώματα και η βαριά ατμόσφαιρα αντανακλούν το μεταβατικό στάδιο που διάγουν. Με το θάνατο του Dumbledore, μιας πατρικής φιγούρας που λειτουργούσε ως κλοιός προστασίας, οι ήρωες μας πρέπει να αντιμετωπίσουν τον Voldemort δίχως την στήριξη κανενός, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Πρέπει να βρουν και να καταστρέψουν τους εναπομείναντες Πεμπτουσιωτές, ενώ παράλληλα πληροφορούνται για την ύπαρξη τριών μαγικών αντικειμένων που αν ο Voldemort εντοπίσει πρώτος, θα καταστεί ανίκητος - πρόκειται για τους Κλήρους του Θανάτου, που είναι και το mcguffin της υπόθεσης. Το σημαντικό αυτό στοιχείο της πλοκής εισάγεται στο φιλμ κατά το τελευταίο τέταρτο, γεγονός που μας δίνει την αφορμή για να διατυπώσουμε τη βασική μας ένσταση.
Ποιος ο λόγος να χωρίσουμε το τελευταίο κεφάλαιο της saga σε δύο μέρη, όταν το πρώτο μέρος λειτουργεί απλώς σαν μια τεράστια εισαγωγή για το δεύτερο; Η βασική πλοκή αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς και καταλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι της ταινίας, με το μεγαλύτερο να αποτελείται από μια σειρά από παράταιρες υποπλοκές, που θα είχαν λόγο ύπαρξης μόνο εάν βρισκόμασταν ακόμα στη διαδικασία της γνωριμίας με το σύμπαν που εξελίσσεται η υπόθεση. Εδώ ,νομίζουμε, είναι η κατάλληλη στιγμή για να θυμίσουμε ότι το «Harry Potter and the Deathly Hallows» είναι η έβδομη ταινία της σειράς...
Μπορεί το «Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 1» να φαντάζει σαν μακροσκελές... προκαταρτικό, διαθέτει όμως μερικές εξαιρετικές σεκάνς, που αποζημιώνουν τόσο το μέσο θεατή όσο και τον σκληροπυρηνικό φαν, όπως η νυχτερινή καταδίωξη στην αρχή, η αλά mission impossible είσοδος στα άδυτα του οργουελικά οργανωμένου Υπουργείου Μαγείας και βέβαια η animated εξιστόρηση του μύθου των Κλήρων του Θανάτου - μια πραγματικά αριστουργηματική σεκάνς, η κορυφαία όχι μόνο του φιλμ αλλά πιθανότατα και ολόκληρης της εποποιίας.
Οι πλανοθετικές ικανότητες του David Yates πλέον δε μας προξενούν έκπληξη, αλλά απλώς επιβεβαιώνουν τις αρχικές εντυπώσεις μας, καθώς από το «Harry Potter and the Order of Phoenix» είχαμε διακρίνει έναν εφευρετικό δημιουργό, που προσέχει το κάδρο του μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας κι επιλέγει ευρηματικές γωνίες λήψης, ενώ ταινία με την ταινία δείχνει να τελειοποιεί την τέχνη του. Κατορθώνει δε συχνά να δώσει στα δρώμενα εσωτερικότητα σπάνια για τα δεδομένα μιας πολυδάπανης υπερπαραγωγής. Δεν φτάνει βέβαια στο σημείο της αφηγηματικής καινοτομίας, όπως ο Christopher Nolan του «Inception», ούτε παράγει κάτι ριζοσπαστικό, ξανά όπως ο Christopher Nolan του «Inception», ωστόσο έχει βάλει κι αυτός το λιθαράκι του στον καλλιτεχνικό επαναπροσδιορισμό του blockbuster, κίνημα που έχει σαν πρωτεργάτη του τον... μαντέψτε ποιόν!
Τα τελευταία χρόνια μια σειρά προικισμένων δημιουργών (όπως ο προαναφερθείς Christopher Nolan, o Paul Greengrass, ο Ang Lee του «Hulk» και ο Zack Snyder- κι ας έχει ουκ ολίγους πολέμιους-) επιχειρούν να διαβάσουν το blockbuster με auteur όρους, παίζοντας με τις αφηγηματικές τεχνικές και προσεγγίζοντας το υλικό τους με τρόπο που παρεκκλίνει αισθητά από την παραδοσιακή, ασφαλή οδό. Το κοινό δείχνει να αγκαλιάζει αυτό το νέο, πιο εγκεφαλικό είδος blockbuster, οι παραγωγοί ενθουσιασμένοι από τα εισπρακτικά αποτελέσματα δείχνουν πρόθυμοι να αναθέσουν τις υπερπαραγωγές τους στα χέρια δημιουργών που προτίθενται να ρισκάρουν και αν η τάση αυτή συνεχιστεί, δεν είναι μακριά η ώρα που η καρδιά του αμερικανικού σινεμά δε θα χτυπά στην ανεξάρτητη σκηνή, αλλά στα υποτιμητικά αποκαλούμενα από τους εγχώριους ελιτιστές 'στουντιακά σκευάσματα'.
Κλείνουμε την παρένθεση που ανοίξαμε και επιστρέφουμε στους 'Κλήρους του Θανάτου'. H πρωταγωνιστική τριπλέτα, που έχει μεγαλώσει στα πλατό του Harry Potter, καλείται εδώ να σηκώσει το φιλμ στις πλάτες της, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του δεν έχει την βοήθεια της... μεικτής Βρετανίας, που παραδοσιακά πλαισιώνει το cast των ταινιών της σειράς. Tα παιδιά έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο, ωστόσο ακόμα δεν έχουν αποκτήσει το χάρισμα της μαγνητικής επιρροής, που διαθέτουν οι βετεράνοι ομόλογοί τους. Στις λιγοστές σκηνές που μοιράζονται με κάποιον από τους τελευταίους, μοιραία χάνουν το παιχνίδι των εντυπώσεων. Από τις νέες προσθήκες στο καστ αξίζει να αναφέρουμε τον Peter Mullan, που στην ολιγόλεπτη εμφάνισή του πλάθει τον πιο απειλητικό κακό της σειράς. Σου δίνει την αίσθηση ότι αν τον συναντούσες τον δρόμο και έκανες το λάθος να τον κοιτάξεις στα μάτια, θα ξεβίδωνε το κεφάλι σου με τους αντίχειρές του και μετά θα έκλεβε το πορτοφόλι σου, για να μάθει που μένεις και να περιποιηθεί και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Totally badass!
Το «Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 1» είναι μια προσεγμένη κινηματογραφική δουλειά με ενδιαφέροντα στοιχεία, πιστή στην δημιουργική κατεύθυνση που έχει δώσει ο Yates από τη στιγμή που ανέλαβε το franchise. Το πρόβλημα είναι ότι δε μπορεί να σταθεί μόνο του. Για να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το όραμα του Yates, πρέπει να δούμε το δεύτερο μέρος και να αντιμετωπίσουμε τις δύο ταινίες σαν μία. Μέχρι να έρθει όμως αυτή η ώρα όσο καλοφτιαγμένο κι αν είναι το πρώτο μέρος δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι: ένα φιλμικό teaser για το επικό part 2.








O AMEΡΙΚΑΝΟΣ / THE AMERICAN


ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΤΡΕΙΛΕΡ... 




Του Anton Corbijn. Θρίλερ, Η.Π.Α., 2010, 1 ώρα και 45 λεπτά.

Πώς ακριβώς προσδιορίζεις  μια ταινία που έως τη μέση της, ενώ παραδέχεσαι χωρίς καμία  αμφιβολία την απαράμιλλη οπτική ομορφιά του κάδρου της (ο σκηνοθέτης της Anton Corbijn που η προηγούμενη του ταινία ήταν το biopic του Ιan Curtis των Joy Division, “Control” είναι διακεκριμένος φωτογράφος)  αρχίζεις να εξοντώνεσαι από το αργόσυρτη ναρκισσιστική ρυθμολογία και να θυμώνεις από τον μινιμαλιστικό, προσωπολατρικό (στον Κλούνεϊ) και τουριστικό καλλωπισμό (γυρισμένη σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στο γραφικά χωριά Αμπρούζο και Καστέλ Ντελ Μόντε) της Ιταλίας ενώ ταυτόχρονα δεν ξεκολλάς τα μάτια σου από την οθόνη; Και μετά τη μέση, σιγά σιγά, σαν το τελετουργικό ξεφλούδισμα ενός πορτοκαλιού, τη απειλητική νηνεμία διαδέχεται το δράμα, που από εσωτερικό έως εκείνη τη στιγμή, αρχίζει να αποκτάει την πρέπουσα υπόσταση του, για να σε οδηγήσει σε ένα ίσως προβλέψιμο, αλλά υπέρ του δέοντως πληρωμένο συναισθηματικά φινάλε; Μάλλον ως μια από τις πιο ιδιαίτερες, και όμορφες κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς σου. Κυνικός, αδίστακτος, γοητευτικός (αυτό έλειπε) λιγομίλητος, και κεντημένα βασανισμένος στην ερμηνεία του από τον Κλούνεϊ επαγγελματίας δολοφόνος, αποσύρεται στην ιταλική επαρχία κυνηγημένος από τους διώκτες του, και αναλαμβάνει μια τελευταία αποστολή, την κατασκευή ενός όπλου για μια μυστηριώδη πελάτισσα, ενώ ταυτόχρονα γίνεται φίλος με τον παπά της περιοχής και ερωτεύεται αμήχανα μια όμορφη πόρνη. Σε ένα υπερστιλάτο και για κάποιους πιθανότατα, αβάσταχτα βραδυφλεγές, υπαρξιακό θρίλερ, βγαλμένο κατ’ ευθείαν από την γαλλοϊταλική νουάρ παράδοση του 60 και του 70, αναβαφτισμένο στην μοναδική εικαστική λυρικότητα της ματιάς του Corbijn, και στηριγμένο εξ’ ολοκλήρου στον Κλούνεϊ, σε έναν από τους πιο απαιτητικούς ρόλους της













 Buried 
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Ένας άντρας ξυπνάει βρίσκοντας τον εαυτό του μέσα σε ένα φέρετρο, θαμμένο κάτω από την γη. Χωρίς να ξέρει πως και γιατί βρέθηκε εκεί, προσπαθεί να ελέγξει την απόγνωσή του και να ανακαλύψει τις δυνατότητες του, κάποιον τρόπο που θα τον βοηθήσει να βγει από εκεί μέσα ζωντανός. Ένας zippo και ένα κινητό τηλέφωνο του δίνουν την ευκαιρία που ζητούσε και την ελπίδα ότι αυτή η περιπέτεια ίσως έχει αίσιο τέλος...
Βοήθεια, βοήθεια... Αυτό ζητάει ο Ryan Reynolds καθ' όλη την διάρκεια του «Buried», σε μια αγωνιώδη κραυγή και προσπάθεια να διατηρήσει τα πιστεύω του και τις εικόνες της ζωής του. Όταν όμως βρίσκεσαι θαμμένος σε μια παλιά κάσα και με δυσκολία μπορείς να κουνηθείς, πρέπει δυστυχώς να εναποθέσεις τις ελπίδες σου σε άλλους. Σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα πως είναι να βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, ανθρώπους που για να διατηρήσουν τις καρέκλες τους, δεν διστάζουν να πουν ψέματα και να παραπλανήσουν το θύμα.
Σε μια εξαίρετη εφαρμογή του σασπένς και μια αληθοφανή αναπαράσταση ενός κλειστοφοβικού εφιάλτη, ο Rodrigo Cortes με τα διαπεραστικά πλάνα του, ο Chris Sparling με το ανατριχιαστικά λεπτομερές σενάριο του και ο Ryan Reynolds με την καθηλωτική ερμηνεία του, υπογράφουν ένα πραγματικό θρίλερ που σου παίρνει την ανάσα και την μεταφέρει μέσα στο σκηνικό της ταινίας. Εκεί που ο ήρωας δεν έχει οξυγόνο, βαριανασαίνει και έχει συγχρόνως την υποχρέωση στον εαυτό του, να μείνει νηφάλιος και να μπορέσει να ξεκλειδώσει τις μηχανορραφίες των έξω.
Πραγματικά, όταν είδαμε το trailer περιμέναμε να είναι καλό το φιλμ του Rodrigo Cortes, αλλά όχι τόσο καλό. Δεν είναι μόνο οι εναλλαγές των συναισθημάτων, του φωτισμού και ότι δεν σε αφήνει λεπτό να ησυχάσεις κατά την διάρκεια του, αλλά ότι δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις και αρκετή ώρα μετά το τέλος του...

 









Piranha                                                    
του Αλεξάντρ Αζά
με τους Ελίζαμπεθ Σου, Βινγκ Ρέιμς, Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Άνταμ Σκοτ, Έλι Ροθ

 

Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά και εκατοντάδες νεαροί προσέρχονται στη λίμνη Victoria για να γιορτάσουν με καυτά μαγιό, πότο και δυνατή μουσική το spring break. Ένα μεγάλο ρήγμα όμως στον πάτο θα φέρει στην επιφάνεια έναν απρόσκλητο όσο και θανάσιμο επισκέπτη: ένα είδος πιράνχα που θεωρείται εξαφανισμένο εδώ και 2 εκατομμύρια χρόνια. Έτσι, το πάρτι που όλοι περιμένουν πώς και πώς θα εξελιχθεί σε ένα απίστευτο λουτρό αίματος που περιλαμβάνει κάθε λογής κομμένα μέλη!
Ένας ακόμα cult τίτλος των 70s επιστρέφει ως μία καλογυαλισμένη, προσεγμένη παραγωγή και μάλιστα σε 3D μορφή. Ο παριζιάνος Alexandre Aja, που έχει σκηνοθετήσει και το remake του «The Hills Have Eyes», υπογράφει ένα από τα πιο ακραία gore υπερθεάματα των τελευταίων χρόνων. Γνωστά ονόματα στο cast (Elisabeth Shue, Richard Dreyfuss, Ving Rhames, Jerry O'Connell), 'καυτές' παρουσίες (Jessica Szohr, Kelly Brook) και super guest-star ο - σιγά μη λείψει ο Μάρτης απ' τη σαρακοστή - Eli Roth επιστρατεύονται σε ένα άγριο μείγμα φρίκης και σάτιρας που αποζημιώνει στο έπακρο τους αμετανόητους οπαδούς του είδους. Όντας απροκάλυπτα fun και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό, το «Piranha» εμφανίζεται άριστα διαβασμένο σε όσα προσμένουμε να δούμε από αυτό: καταιγιστική δράση, αίμα, αμέτρητα πετσοκομμένα πτώματα, άπειρα ακρωτηριασμένα μέλη και αρκετό γυμνό. Υπό το πρίσμα αυτό είναι ό,τι καλύτερο στο είδος του. Τα ψηφιακά ψάρια μπορεί να μη γεμίζουν και τόσο το μάτι σε πρώτη θέα, τη δουλειά τους όμως την κάνουν και με το παραπάνω τα υπόλοιπα ειδικά εφέ και η εξαιρετική δουλειά που γίνεται στον τομέα των προσθετικών μελών και του μακιγιάζ. Επιπλέον, παρότι η ταινία είναι αρχικά γυρισμένη στο κλασσικό format, η μετατροπή στο 3D είναι ίσως η καλύτερη που έχει επιτευχθεί ως τώρα, μειώνοντας στο ελάχιστο δυνατό τα ψεγάδια.
Στο σενάριο το μόνο βάθος που υπάρχει είναι εκείνο του νερού! Είναι αυτονόητα προσχηματικό και βασίζεται σε δύο σκέλη, τη γυμνή σάρκα και το gore θέαμα, με τη σοβαροφάνεια να έχει πολύ σοφά εγκαταλειφθεί. Το κυρίως βάρος σηκώνει η δράση, η οποία κορυφώνεται σταδιακά ώστε το τελευταίο μισάωρο να εξελίσσεται σ' ένα ακατάπαυστο μακελειό για γερά κι ενήλικα στομάχια. Όσοι, συνεπώς, το επιλέξουν, οφείλουν να ξέρουν πού πηγαίνουν και να μην ξεγελαστούν από τα παραπλανητικά soft trailers που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Γιατί στο «Piranhas», τα όμορφα κορμιά όμορφα τρώγονται και μάλιστα μαζικά, με την κάμερα να κυνηγά μέχρι και τα αποφάγια!












Inception


ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Ο Domm Cobb είναι ένας διεθνούς φήμης ληστής, ο οποίος έχει την ικανότητα μέσω της τεχνολογίας να εισχωρεί στα όνειρα των θυμάτων του καθώς αυτά κοιμούνται και να αποσπά σημαντικές πληροφορίες για λογαριασμό διαφόρων εταιρικών συμφερόντων. Παράλληλα όμως το βεβαρημένο ποινικά παρελθόν του τον έχει καταστήσει φυγά, εμποδίζοντας τον να γυρίσει πίσω στις ΗΠΑ και στα δύο παιδιά του. Όταν μια πρόταση για δουλειά θα του εξασφαλίσει ως ανταμοιβή αμνηστία, ο Cobb δεν χάνει χρόνο και με την ομάδα του αρπάζει αμέσως την ευκαιρία για οριστική εξιλέωση. Όμως η αποστολή μοιάζει ακατόρθωτη, αφού θα πρέπει να επιχειρήσει το τέλειο έγκλημα, όχι να αποσπάσει πληροφορίες ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά να εμφυτεύσει μια ιδέα στο μυαλό του στόχου του. Παράλληλα μια μυστηριώδης σκιά, ένας εχθρός που μόνο ο Cobb μπορεί να προβλέψει κινείται απειλητικά προς την ομάδα βάζοντας σε κίνδυνο τα πάντα.
Από το πρώτο ηχηρό 'μπάμ' του «Memento» έως την καθολική καλλιτεχνική και εμπορική καταξίωση με το σαρωτικό «Dark Knight», ο Christopher Nolan έχει ήδη ανεβάσει τον πήχη υπερβολικά ψηλά με όσα κατάφερε την περασμένη δεκαετία. Απέναντι του σήμερα ένα κοινό κοντά στο CGI overdose, το οποίο εύκολα εκμηδενίζει τα πάντα, δύσκολα εντυπωσιάζεται, ενώ παράλληλα 'καταβροχθίζει αμάσητο' κάθε είδους σκουπίδι που του πετάνε. Σε αυτή τη 'νέα τάξη πραγμάτων', ο Nolan έχει ίσως άθελα του πάρει το χρίσμα του 'εκλεκτού', εκείνου που μέχρι τώρα 'δεν έκανε ακόμα κακή ταινία' και εκείνου που θα ικανοποιήσει το ίδιο κριτικούς, κοινό και ταμεία.
Το «Inception» αποτελεί την πιο φιλόδοξη δουλειά του Nolan μέχρι σήμερα. Όλες οι αγαπημένες του κινηματογραφικές τεχνικές είναι παρούσες εδώ, από τα εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα έως την κατακερματισμένη αφήγησή, το ξέφρενο μοντάζ, τα χρονικά πισωγυρίσματα και την συνεχόμενη μεταστροφή νοηματικών και θεματικών αξόνων. Η μόνη διαφορά όμως εδώ σε σχέση με τα προηγούμενα του έργα εντοπίζεται στο ήδη αγαπημένο του θέμα, την διφορούμενη αντίληψη της πραγματικότητας. Ενώ στο «Prestige» για παράδειγμα, η πραγματικότητα ξεθώριαζε προς χάριν της τέχνης της ψευδαίσθησης, εδώ ακόμα και η ψευδαίσθηση ζωντανεύει, καθώς το όνειρο και το παράδοξο καταγράφονται ίσως για πρώτη φορά με τέτοια απτή και 'αληθινή' υπόσταση.
Μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του ανθρώπινου νου όπου χώρος και χρόνος αποκτούν εντελώς διαφορετικές διαστάσεις, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Nolan θα ξετυλίξει μια γεμάτη συμβολισμούς ιστορία, η οποία θα δοκιμάσει τα όρια αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα και την ίδια την 'ιδέα' σαν έννοια. Με την μορφή ενός καλοστημένου heist movie καταδίωξης, το «Inception» αποτελεί ένα εφιαλτικό παζλ στο οποίο ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι δείχνει η εικόνα, αλλά δύσκολα θα ενώσει τα κομμάτια για να την δει όπως πραγματικά είναι. Εξαιρετικό σαν σύλληψη, δυστυχώς όμως περαιτέρω σχολιασμός του περιεχομένου της ταινίας θα πρέπει να σταματήσει εδώ, καθώς η ίδια απαιτεί να γνωρίζει ο θεατής όσο το δυνατόν λιγότερα για την πλοκή της.
Εκεί που παρατηρείται το μοναδικό ίσως 'μειονέκτημα' του έργου, είναι όταν ο φιλοσοφικός-υπαρξιακός χαρακτήρας του μπλέκει επικίνδυνα με το mainstream, με το αποτέλεσμα να φέρνει τελικά σε υπαρξιακό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας εκφρασμένο σε blockbuster όρους. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό -εφόσον θυμηθούμε ότι blockbuster όροι κατά Nolan αντιστοιχούν σε... «Dark Knight» και όχι «Τransformers»- απλώς ανά στιγμές δημιουργούνται μερικά 'νεκρά' διαστήματα λόγω της μίξης αυτών των δύο αυτών ετερόκλητων ειδών -μετουσιωμένα σε κάποιες υπερβολικές και κουραστικές σκηνές δράσης-, κοστίζοντας πόντους στη φιλοσοφική-δραματική βαρύτητα του έργου.
Ο Leonardo Dicaprio σε ένα ρόλο παρόμοιο με αυτόν του «Shutter Island» είναι εξαιρετικός, ενώ το υπόλοιπο cast δίνει ικανοποιητικές ερμηνείες δεδομένου της σημαντικότητας του ρόλου τους, με την εντυπωσιακή Marion Cotillard και τον Ken Watanabe να ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά.
Ο Nolan δεν θα 'σώσει το σινεμά' καθώς του λείπει ξανά εκείνο το τελικό 'leap of faith', ώστε να ξεπεράσει εαυτόν και δημιουργία. Η θέασή του «Inception» επίσης δεν είναι εύκολη, καθώς απαιτεί την πλήρη προσοχή του θεατή για να το κατανοήσει απόλυτα. Καταφέρνει όμως να πείσει για ακόμα μια φορά ότι υπάρχει ελπίδα και χώρος για πρωτοτυπία και δημιουργικότητα στη 3D αποστειρωμένη εποχή των remakes, των γιγαντιαίων 'μπλέ στρουμφ' και των 'τηλεγραφικών' σεναρίων. Εκτελεσμένο με μαθηματική ακρίβεια, το «Inception» είναι πάνω απ' όλα ο προσωπικός θρίαμβος του Nolan, μια πολύπλοκη περιπέτεια-θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που τιμά το είδος και ανταποκρίνεται επί το πλείστον θετικότατα στο πελώριο hype που την συνόδευσε εξαρχής.















Predators
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Οκτώ ξένα μεταξύ τους άτομα, τα επτά αποτελούμενα από μισθοφόρους και στρατιωτικούς των ειδικών δυνάμεων μέχρι κατάδικους, νονούς μεξικανικών καρτέλ ναρκωτικών και μέλη της Yakuza ενώ το όγδοο ένας κοινός γιατρός, πέφτουν κυριολεκτικά από τον ουρανό πάνω στην επιφάνεια μιας φαινομενικά άγνωστης ζούγκλας. Εκεί, αφού ανασυνταχτούν και συνέλθουν από το αρχικό σοκ, θα διαπιστώσουν έντρομοι ότι οι ίδιοι αποτελούν τα 'θηράματα' σε ένα τεράστιο προσομοιωτή κυνηγιού που λαμβάνει χώρα μέσα στη πυκνή ζούγκλα. Απέναντι τους στη θέση του 'κυνηγού', θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα τεχνολογικά ανώτερο εξωγήινο πλάσμα, πιο επικίνδυνο από οποιονδήποτε εχθρό έχουν αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα.
Έχουν περάσει 23 σχεδόν χρόνια από τότε που ο Arnold Schwarzenegger φώναζε 'get to da choppa' και ένα από τα πιο διάσημα κινηματογραφικά 'τέρατα' συστηνόταν σε ένα κοινό διψασμένο για εξωτικά μέρη, εξωγήινους πολιτισμούς, camp παλιομοδίτικους διαλόγους και old school δράση. Το cult «Predator» του John McTiernan σήμερα κοσμεί αρκετές λίστες των σπουδαιότερων περιπετειών που έχουν γυριστεί, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους φίλους του ανόθευτου και καθαρόαιμου Sci-Fi. Στο μεσοδιάστημα που ακολούθησε ενίσχυσε την cult επιτυχία του με μια σειρά από comics, videogames, βιβλία κτλ, αλλά διακινδύνεψε παράλληλα την θέση του στην Sci-Fi ιστορία με ένα μετριότατο sequel το 1991 και δυο ανεκδιήγητα κινηματογραφικά crossovers με το έτερο μεγάλο εξωγήινο τέρας του Ridley Scott, το Alien.
Ο Robert Rodriguez («Desperado», «Sin City»), δηλωμένος φαν της ταινίας του 1987, 'μαγείρευε' χρόνια ένα sequel μακριά από το απογοητευτικό «Predator 2». Εν έτη 2010, με τον Nimrod Antal στη σκηνοθεσία και τον ίδιο στη παραγωγή, δηλώνει έτοιμος να δώσει 'την σωστή συνέχεια', ονομάζοντας το έργο «Predators», ως φόρο τιμής στην επιτυχημένη συνέχεια του «Alien», το «Aliens» του James Cameron.
Η ταινία δείχνει τις προθέσεις από την αρχή περνώντας στη δράση από το πρώτο κιόλας λεπτό, ενώ ακολουθεί πιστά τη συνταγή ενός σωστού b-movie: χάρτινοι χαρακτήρες, απλοϊκό σενάριο και περιορισμένα -β' διαλογής- οπτικά εφέ. Στα πλεονεκτήματα της ταινίας συγκαταλέγονται -nerd alert-, οι πάμπολλες αναφορές στο αρχικό film, η μουσική που πατάει πάνω στο αρχικό score του Alan Sylvestri, o πετυχημένος σχεδιασμός των νέων Predators-εξαιρουμένων των κακόγουστων 'σκυλιών' τους-, το ικανοποιητικό επίπεδο splatter και η τελική μάχη που αποτείνει τον δικό της tribute στην αντίστοιχη μάχη του 'Governator' πριν 23 χρόνια.
Όμως το b-movie δεν είναι κάτι που δημιουργείται με δουλειά και προγραμματισμό, αλλά προκύπτει αβίαστα και φυσικά, αποτέλεσμα περιορισμένων πόρων, έμπνευσης και επιλογών της παραγωγής. Στο «Predators» επιλέγεται σκόπιμα να ακολουθηθεί ένα τέτοιο μονοπάτι, το οποίο ο Antal και οι σεναριογράφοι του δυσκολεύονται να 'περπατήσουν'. Το κεντρικό, γεμάτο αρκετά κενά, story σύντομα ξεφουσκώνει και κουράζει, ενώ παρά την ύπαρξη αρκετών εμπνευσμένων και καλοστημένων σκηνών δράσης, η ταινία οδηγείται σταδιακά στην ανεγκέφαλη κλισέ σύγχρονη ρουτινιάρικη περιπέτεια. Έτσι καταλήγουμε αυθόρμητα στην μεγαλύτερη αδυναμία του έργου, στο ότι δυστυχώς σε ελάχιστες περιπτώσεις νιώθει κάποιος την αγωνία ή την αδρεναλίνη του πρώτου «Predator». Σε αυτό συμβάλλει και ο ίδιος ο, ελαφρώς απογοητευτικός και 'λίγος', χαρακτήρας του Predator, που αποτελεί μια αρκετά υποβαθμισμένη εκδοχή από αυτόν της αρχικής ταινίας.
Το cast δίνει φιλότιμες μάχες με το χάρτινο background του για ικανοποιητικές ερμηνείες-δίχως όμως να παίρνει κανείς τον χρόνο ή τις οδηγίες από το σενάριο ώστε να φτιάξει έναν χαρακτήρα αντίστοιχης δυναμικής με κάποιον από το αρχικό έργο-, ενώ ο Adrien Brody, αν και προσπαθεί δεν καταφέρνει να διώξει την ανάμνηση του γιγαντόσωμου Αυστριακού προκάτοχού του. Τρανταχτή παραφωνία ο Laurence Fishburne, σε μια αχρείαστη και εκνευριστική cameo εμφάνιση.
Το «Predators» δεν είναι άσχημη ταινία, είναι ένα ψυχαγωγικό mindless δίωρο ανώτερο από τα απαράδεκτα crossovers με το Alien και αρκετά καλύτερο του «Predator 2». Υπάρχει θέληση αλλά στην τελική προσπάθεια το πράγμα στραβώνει. Ίσως με τον Rodriguez πίσω από την κάμερα να είχαμε μια καλύτερη εξέλιξη, όμως αυτό το sequel στηρίζεται περισσότερο στην εκμετάλλευση-με την καλή έννοια- της φήμης της αρχικής ταινίας, λησμονώντας να πατήσει στα δικά του πόδια.















The Karate Kid
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Ο δωδεκάχρονος Dre Parker (Jaden Smith) θα μπορούσε να είναι το πιο δημοφιλές παιδί στο Detroit, αλλά τα επαγγελματικά σχέδια της μητέρας του τον οδηγούν στην Κίνα. Εκεί, ο Dre ερωτεύεται τη συμμαθήτριά του, Mei-Ying, αλλά οι πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους δυσχεραίνουν τη σχέση τους. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν ο Dre βρίσκεται αντιμέτωπος με τον bully του σχολείου, Cheng, ο οποίος διεκδικεί τη Mei-Ying και ταυτόχρονα είναι εξαιρετικός γνώστης της πολεμικής τέχνης kung fu. Όπως είναι αναμενόμενο, ο Dre τις τρώει για λίγο από τον Cheng, μέχρι να βρει στο πρόσωπο του κυρίου Han (Jackie Chan) το φωτισμένο μέντορα, που θα τον μυήσει στα μυστικά της γνωστής πολεμικής τέχνης. Καθώς ο κύριος Han του διδάσκει ότι το kung fu δεν είναι μόνο γροθιές και κλωτσιές, ο Dre συνειδητοποιεί ότι η αντιμετώπιση των αντιπάλων του θα είναι η σημαντικότερη μάχη που έδωσε ποτέ του.
Σχεδόν 30 χρόνια μετά το θρυλικό «Karate Kid» (1984) και αρκετό καιρό μετά τα τρία sequels που ακολούθησαν, το remake της ταινίας με πρωταγωνιστές τον Jackie Chan και το γιο του Will Smith, Jaden είναι ένα κινηματογραφικό γεγονός που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Harald Zwart (σκηνοθέτη του «Pink Panther 2») και, όπως λέγεται, η ταινία περιλαμβάνει πληθώρα πλάνων που αναδεικνύουν τη μαγευτική ομορφιά των κινεζικών τοπίων.

















Salt
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Η πράκτορας της CIA Evelyn Salt θα βρεθεί από τη μια στιγμή στην άλλη καταζητούμενη και φυγάς στην ίδια της την χώρα, μετά από την κατηγορία που θα ασκήσει εναντίον της ένας ρώσος που έχει αυτομολήσει στις ΗΠΑ ότι η ίδια είναι ρωσίδα κατάσκοπος με στόχο την δολοφονία του αμερικανού προέδρου. Με όπλα τις ικανότητες και την πείρα που έχει αποκτήσει ως πράκτορας , θα ξεκινήσει ένα αγώνα δρόμου για την απόδειξη της αθωότητάς της, θα προσπαθήσει να προστατεύσει τον σύζυγό της και παράλληλα να αποφύγει την σύλληψη από τις μυστικές υπηρεσίες της πατρίδας της.
Με τον βετεράνο Phillip Noyce («The Quiet American», «Patriot Games) στη σκηνοθεσία, η γοητευτική Angelina Jolie αναμένεται να υποδυθεί την... θηλυκή βερσιόν του Jason Bourne σε αυτό το νέο κατασκοπευτικό θρίλερ δράσης και παράλληλα να προσθέσει άλλη μια δυναμική χαρακτήρα στο πλούσιο κινηματογραφικό βιογραφικό της. Αντικαθιστώντας τον Tom Cruise που προορίζονταν αρχικά για το ρόλο του κεντρικού αρσενικού χαρακτήρα Edwin Salt και μετά από τις απαραίτητες μετατροπές στο σενάριο για μια επιτυχημένη... αλλαγή φύλου, η Jolie ελπίζει να κλέψει τις εντυπώσεις για άλλη μια φορά, καθώς έχει αποδείξει πολλάκις ότι οι ταινίες δράσεις είναι το φόρτε της ενώ εμπορικά παραμένει ακόμα μια σταθερή εγγύηση για επιτυχία στο παγκόσμιο Box-office.













Wall Street: Money Never Sleeps
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Είκοσι τρία χρόνια μετά ο περίφημος Gordon Gekko επιστρέφει... Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε στη φυλακή, αποφυλακίζεται και επανέρχεται στο προσκήνιο και στον κόσμο στον οποίο κάποτε κυριαρχούσε. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει, όπως έχει αλλάξει κι ο (κάποτε) αδίστακτος και άπληστος Gekko, ο οποίος θα επιχειρήσει να προειδοποιήσει τις αγορές για την επικείμενη οικονομική κρίση. Παράλληλα, στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει τη σχέση του με την κόρη του, βοηθάει το χρηματιστή σύζυγό της (Shia LaBeouf) στη διαλεύκανση του θανάτου του μέντορά του.
Τελικά μάλλον το χρήμα δεν κοιμάται ποτέ. Η κρίση εμπνέει τον Oliver Stone ο οποίος με αφορμή και τη χρεοκοπία του πατέρα του αποφάσισε την επιστροφή του «Wall Street» στις οθόνες. Στο ρόλο που του χάρισε το Oscar το 1987 επιστρέφει ο Michael Douglas, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η συμμετοχή του διάσημου καθηγητή Οικονομικών Nouriel Roubini. Σε μια περίοδο που η απληστία, η διαφθορά και η κερδοσκοπία κυριαρχούν όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό και πολιτικό κόσμο αλλά σχεδόν σε κάθε τομέα αυτού του συστήματος και που οι περιβόητες αγορές λειτουργούν εις βάρος του κόσμου και του κοινού καλού, η ταινία είναι απίστευτα επίκαιρη.

















The Killer Inside Me
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Στην Αμερική της δεκαετίας του '50 και συγκεκριμένα στο Τέξας o Lou Ford, είναι ένας βοηθός σερίφη με βίαιη και ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα που δε διστάζει να σκοτώσει χωρίς καμιά ενοχή. Ο Lou αναλαμβάνει να διώξει από την πόλη μια νεαρή πόρνη, αντ' αυτού όμως θα αναπτύξει μαζί της μια έντονη και βάναυση σεξουαλική σχέση... Σε μια μικρή πόλη που όλοι νομίζουν ότι ξέρουν τους πάντες, μάλλον τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και ο φαινομενικά αξιοσέβαστος λόγω της στολής του -αλλά κατά βάθος ανεπαρκής- Lou κρύβει πολλά μυστικά. Δεν είναι όμως ο μόνος...
Ο Michael Winterbottom αναλαμβάνει τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά (η πρώτη εκδοχή ήταν του 1976 σκηνοθετημένη από τον Burt Kennedy), της ομώνυμης νουβέλας του Jim Thomson που έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο σκληρές και άγριες ιστορίες νουάρ που έχουν γραφτεί ποτέ. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η ταινία που επικεντρώνει στην ψυχοσύνθεση και τις εμμονές ενός σκοτεινού και βαθιά διεστραμμένου μυαλού. Ο Βρετανός σκηνοθέτης αντιμετωπίζει το σαδισμό και τη βία ρεαλιστικά -ωμά ίσως- χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις ενώ η κλασική μουσική εντείνει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας.















Splice
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Η Elsa και ο Clive, δύο νεαροί και επαναστατικοί επιστήμονες, αψηφούν τα νομικά και ηθικά όρια διεξάγοντας ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πείραμα: χωρίς να έχουν την έγκριση της φαρμακευτικής εταιρίας που τους χρηματοδοτεί, αναμιγνύουν ανθρώπινο και ζωικό DNA προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο οργανισμό. Το αποτέλεσμα ξεπερνά κάθε φαντασία. Το πλάσμα, ονόματι 'Dren', εξελίσσεται γρήγορα από ένα παραμορφωμένο θηλυκό βρέφος σε μια όμορφη αλλά επικίνδυνη φτερωτή ανθρωπόμορφη Χίμαιρα, που αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τους δημιουργούς της, οι οποίοι θεωρούν πως δημιούργησαν τον τέλειο οργανισμό, μέχρι τη στιγμή που το πείραμα τους μεταμορφώνεται σε απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ταινία επιστημονικής φαντασίας - τρόμου φρανκεσταϊνικού τύπου από τον Vincenzo Natali (πολλοί ενδέχεται να τον θυμάστε από το πολύ καλό «Cube» του 1997 ή από το «Paris Je T' Aime» μέρος του οποίου είχε σκηνοθετήσει). Πρωταγωνιστούν ο βραβευμένος με Oscar Adrien Brody και η Καναδή Sarah Polley. Ηθικά διλλήματα της σύγχρονης ιατρικής με γερές δόσεις έντασης ή άλλη μια βαρετή sci-fi ταινία προορισμένη για ποπ κορν βραδιές; Η αυτοψία θα το δείξει...

















Dinner For Schmucks
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Ο Tim, νεαρός και ταλαντούχος executive μιας επιχείρησης, παίρνει μέρος στο λεγόμενο 'δείπνο ηλιθίων' που διοργανώνει σε σταθερή χρονική βάση το αφεντικό του. Στο δείπνο αυτό, οι καλεσμένοι οφείλουν να παρευρεθούν φέρνοντας μαζί τους έναν... ηλίθιο, με απώτερο σκοπό το γέλιο και κάποια συγκεκριμένα εργασιακά πλεονεκτήματα, σε όποιον φέρει τον... μεγαλύτερο ηλίθιο από όλους. Έτσι ο Tim θα βρει τον Barry, έναν τύπο του οποίου η ηλιθιότητα είναι εξωπραγματικά υψηλού επιπέδου και εκεί θα αρχίζουν τα προβλήματα.
Η αμερικανική 'αφλογιστία' στη συγγραφή πρωτότυπων σεναρίων συνεχίζεται, με 'θύμα' αυτή τη φορά το «Le Diner De Cons», μια εξαιρετικά αστεία γαλλική κωμωδία δωματίου του 1998, βασισμένη με τη σειρά της σε ένα πολύ επιτυχημένο θεατρικό έργο. Το cast φαντάζει ελπιδοφόρο, αποτελούμενο από μερικούς από τους πιο επιτυχημένους σύγχρονους αμερικανούς κωμικούς-'γνήσια τέκνα' του λεγόμενου Frat pack και της σχολής Apatow- ενώ στη καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκουμε τον έμπειρος στο είδος Jay Roach («Austin Powers», «Meet The Parents»). Παρόλα αυτά, τα πρώτα trailers και η γενικότερη εικόνα του project δεν θυμίζουν σε κάτι το αβίαστο, γεμάτο σπιρτάδα χιούμορ του πρωτότυπου, αλλά το όλο σκηνικό φέρνει στο νου τυπική αμερικάνικη χοντροκομμένη φάρσα γεμάτη υστερίες και τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις.





















Eat Pray Love
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Η Liz Gilbert (Julia Roberts) είχε όλα όσα μπορεί να ονειρεύεται μια σύγχρονη γυναίκα: ένα σύζυγο, ένα όμορφο σπίτι, μια επιτυχημένη καριέρα. Έρχεται, όμως, μια στιγμή που νιώθει ότι έχει χάσει τον εαυτό της και ξεκινά ένα ταξίδι στον κόσμο αναζητώντας τις πραγματικές της επιθυμίες. Φρεσκοχωρισμένη και αποφασισμένη να βγει από τη βολεμένη ζωή της, ρισκάρει τα πάντα για να αλλάξει τη ζωή της και να πλησιάσει την αυτογνωσία και την εσωτερική γαλήνη. Στην Ιταλία ανακαλύπτει την αληθινή ευχαρίστηση στο φαγητό, τη δύναμη της προσευχής στην Ινδία και εντελώς αναπάντεχα, στο Μπαλί, την ισορροπία της αληθινής αγάπης.
Η ταινία βασίζεται στην ομώνυμη best seller αυτοβιογραφία της Elisabeth Gilbert και χρέη σκηνοθέτη εκτελεί ο 'τηλεοπτικός' Ryan Murphy (βλ. «Glee» και «Nip/Tuck»). Οι θεατές καλούνται να παρακολουθήσουν το δύσκολο ταξίδι μιας γυναίκας προς την αυτογνωσία και την εκπλήρωση των πραγματικών επιθυμιών της. Δεύτερη ταινία μέσα στο 2010 για τη 'χαϊδεμένη' του Hollywood Julia Roberts, μετά το «Valentine's Day». Συμπρωταγωνιστούν οι άκρως γοητευτικοί James Franko και Javier Bardem. Ταινία, που όπως φαίνεται, θα συγκινήσει κυρίως το κοινό θηλυκού γένους.













Scott Pilgrim vs. The World
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
O 23χρονος Scott Pilgrim (Michael Cera) είναι ο μπασίστας της μπάντας Sex Bob-omb και μόλις γνώρισε το κορίτσι των ονείρων του, τη μυστηριώδη Ramona Flowers (Mary Elizabeth Winstead). Ωστόσο, ο δρόμος για να την κατακτήσει δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα: για να την κερδίσει, θα πρέπει να παλέψει με τους εφτά διαβολικούς πρώην της. Skateboarders, vegan ροκάδες και πανομοιότυπα δίδυμα θα προσπαθήσουν να τον εμποδίσουν. Για να παραμείνει με τη Ramona θα πρέπει να εξολοθρεύσει και τους εφτά αντιπάλους του.
Οι φανατικοί των κόμικς (και όχι μόνο) σίγουρα αναμένουν με αγωνία τη συγκεκριμένη ταινία, καθώς βασίζεται στην εξάτομη σειρά graphic novel του Bryan Lee O'Malley και πιο συγκεκριμένα στον πρώτο τόμο αυτής 'Vol 1: Scott Pilgrim's Precious Little Life'. Πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο Edgar Wright και πρωταγωνιστεί ο Michael Cera, λατρεμένος ήδη από το σουρεαλιστικό 'Arrested Development', στον κλασσικό ρόλο που φαίνεται να τον καταδιώκει, αυτόν δηλαδή του τυπικού, πλην συμπαθέστατου nerd - loser. Δίπλα του οι Kieran Culkin -της γνωστής οικογενείας- και Anna Kendrick -του γνωστού «Τwilight»-. Ιδιαίτερη προσοχή αξίζει να δώσετε στο soundtrack της ταινίας στο οποίο θα βρείτε ονόματα όπως Beck, Broken Social Scene, Metric, Rolling Stones, Black Lips κ.α.










Paranormal Activity 2
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Λογικό και σχετικά αναμενόμενο το sequel του «Paranormal Activity», ταινίας τρόμου χαμηλού κόστους στη λογική του «Blair Witch Project». Οι πληροφορίες για την πλοκή, ωστόσο, είναι ελάχιστες. Από το trailer καταλαβαίνουμε ότι ο σκηνοθέτης Tod Williams επιθυμεί να κινηθεί στο ίδιο πλαίσιο με τον προκάτοχό του, Oren Peli: ένα βίντεο ασφαλείας καταγράφει τους χώρους ενός σπιτιού κατά τη διάρκεια της νύχτας, ημίφως, περίεργοι ήχοι, έντονο προαίσθημα ότι κάτι τρομακτικό θα συμβεί.
Στο «Paranormal Activity 2» πρωταγωνιστούν και πάλι οι Katie Featherston και ο Micah Sloat. Ενδιαφέρουσα πληροφορία ότι το teaser trailer της ταινίας, που προβαλλόταν στο Τέξας πριν από το «The Twilight Saga: Eclipse», θεωρήθηκε τόσο τρομακτικό που τελικά αποσύρθηκε από τους κινηματογράφους. Λέτε αυτή τη φορά να ανατραπεί ο κανόνας ότι τα sequels είναι χειρότερα από την αρχική ταινία ή θα ακολουθήσει μοίρα αντίστοιχη του παταγωδώς αποτυχημένου «Book of Shadows: Blair Witch 2»;




Περισσότερες Ταινίες Προσεχώς
site:http://www.cinemanews.gr/v5/index.php